Hayat bir öyle bir böyle. Bazen yoruyor, bazen dinlendiriyor. Kimi zaman ağlatıp kimi zaman güldürüyor. Bu kargaşada insanın yanında iyi ki arkadaşları, dostları var. Tutunacak bir dal, sarılacak bir beden, sırtımızı dayayacağımız bir sırt, başımızı yaslayacağımız bir omuz oluyorlar. İyi ki varlar, hep var olsunlar. Ama işte bazen de yetmiyor dostlar...
Yetemiyor insan. Bazen insan kendi kendine kalmak istiyor, nefes almak istiyor.
İşte ben de bu şekilde açtım bu blogu. Büyük bir ihtimalle içerisinde sadece ben olacağım, sıkıntılarım, dertlerim, sevinçlerim. Birazcık günlük gibi olacak yani. :) Şu hayatta beni en çok rahatlatan şeydir yazmak, çizmek...
Hadi bakalım, yeni blogum hayırlı, uğurlu olsun.
Umarım sizlerde içerisinde kendinize ait bir şeyler, yüreğinize dokunacak birkaç cümle bulabilirsiniz.
Hoşça kalın...
yazmak dertleri, mutluluklari paylasmak en rahatlatan eylem cok dogru soyluyorsun hayirli ugurlu olsun canim blogun :)
YanıtlaSilevet canım, insanın en hür olduğu zaman bence yazdığı zamanlar. çok teşekkür ederim yorumun ve iyi dileklerin için :)
Silhoşgeldin canm aramızaa hayırlı olsun ;)
YanıtlaSilçok teşekkür ederim canım, hoş buldum :):)
SilHoşgeldinizz umarım boool bol üyeleriniz olur.
YanıtlaSilBende yeniyim buyurun beklerim: symcouture.blogspot.fr
Teşekkür ederim iyi dileklerin için canım :) Tabii, hemen geliyorum...
SilHoşgelmişsiniz birde kutlarım ödül almışsınız :)
YanıtlaSilHoş bulduum :) Evet deep tone ödül verdi, mutlu etti. :)
Sil