Düşünüyorum ve düşündükçe karamsarlaşıyorum. Şöyle bir etrafıma bakıyorum hiçbir şey istediğim gibi değil, arzuladığım bir hayat değil. Bu hayat kesinlikle bana göre değil. Fazla karışık, fazla çirkin, fazla ikiyüzlü bir dönem ve insanlar.
Teknolojinin kölesi olmuş bireyler sarmış etrafımı. Bayramda bile bir sms ile geçiştiriyoruz tebrikleri. Bayramı sms ile kutlamak diye bir şey var şimdi. Nerede şimdi o eski bayramlar havasında değilim, yanlış anlaşılmasın. Nerede o eski insanlar, o eski dönemler, o eski yaşamlar kafasındayım. Bayramdan günler önce kartpostal seçmek isterdim, herkes için tek tek tebrik yazmak isterdim o kartpostalların ardına. Posta kutum mektuplarla dolsun taşsın isterdim. İhtiyacım yok sizlerin basit ve ruhsuz smslerine. İnsanlığın refah seviyesini arttırması gereken teknoloji, ne hale getirdin bizi...
Bitmek bilmeyen sesler de cabası. Her daim bir gürültü var. Araba sesleri, siren sesleri, telefon sesleri, televizyondan gelen gürültü... Bitmek bilmiyor. İnsan kendini dinleyemiyor tüm bunlardan sıyrılıp. Ne zaman kendi kendine kalabildin biliyor musun? Sahiden kendi kendine kalmaktan bahsediyorum ama ben. Elinde telefon, dizlerinin üstünde bilgisayar olmadan kendi kendine kalmaktan bahsediyorum. Kendi sesini dinledin mi hiç? Ne istediğini düşündün mü hiç? Ya da kim olduğunu? Kim olmak istediğini?
Bilgisayar oyunlarına muhtaç çocuklar yetişiyor şimdilerde. Lunapark nedir bilmeyen çocuklar. Tabii ki bir suçu yok onların, uzun uzun binalar yapmak için yıkılıyor bir bir lunaparklar. Çocuklarınız hiç körebe oynadı mı acaba?
Nasıl da içim acıyor bütün bunları düşündükçe. Bu dönemin insanı olmadığımı hep düşünmüşümdür ama şu an bu devirde yaşamak çok ağır geliyor bana.
Her şeyin daha basit olduğu, daha temiz olduğu dönemlerde olmak isterdim. Bir insanı sevmenin kalplerin çarpmasına neden olduğunu dönemlerde yaşamak isterdim. Yalan sevgiler, dönemin aşkları... Hepsi yalan. Belki daha zordu sevmek ama daha masumdu, daha gerçekti.
Bugün garip düşünceler içindeyim, hoş görün beni ve sevgiyle kalın...
çok karamsar olma,hayat bazen insanı yorar ama bazı şeyler bizim elimizde,çocuklarımızı teknolojiye teslim etmeden,fanus içinde ki hayattan kurtarırsak,gönlümüzü genişletip insanlara kucak açarsak her şey daha güzel olur...Vazgeçmek yok hayatta ,her şey mücadele,bunu unutma...
YanıtlaSilÇok haklısın ama üzülüyorum işte. Eski zamanları düşünüyorum yaşamamış olsam da özlem duyuyorum. Her şey daha samimiydi sanki, samimiyeti özlüyor işte insan. Teşekkür ederim canım yorumun için...
Sil