BABA SEVGİSİ

Merhabalar, nasılsınız? İyi olduğunuzu varsayıp hepinize birer tebessüm yolluyorum. :) Bugün pek keyifli şeylerden bahsetmeyeceğim aslında ama hafta sonundan beri aklımda olan bir şeyi sizlerle de paylaşmak istedim..

Hafta sonu Kardeş Payı isimli diziyi izliyordum. Birkaç bölümdür izleyememiştim o yüzden hepsini arka arkaya internetten izledim. Ve dizideki baba rolünün öldüğü bölüme geldim. O kadar etkilendim ki anlatamam...

Babanın öldüğü bölümü izlerken tüylerim diken dikendi inanın. Çocukların gözyaşlarına benim gözyaşlarımda eklendi. Biliyorum hepsi rol, biliyorum bu bir senaryo, biliyorum gerçek değil ama elimde olamadı. Çünkü gerçekte de yaşanan şeyler bunlar. Benim yaşamamış olmam sizin yaşamamış olmanız anlamına gelmez. Bir an düşündüm, babamın öldüğünü düşündüm, babamsız bir hayatımın olduğunu düşündüm daha çok ağlamaya başladım. Engel olamadım akan gözyaşlarıma...

Hayat aslında ne kadar da kısa, hiç bitmeyecek gibi yaşıyoruz ama bir gün gelecek ve bitecek. Bitiyor işte. Kalp kırmak için çok kısa bir ömrümüz var. Hele de anne baba kalbi kırmak için... Nasıl dayanılır böyle bir acıya bilemiyorum ama alışılıyor elbet. İnsan olmanın doğası gereği alışılıyor. Hayatta bu kadar gerçek sorunlar varken ne kadar küçük şeyler için kendimizi üzüp yoruyoruz. 

Ben ki babasının biricik kızı, tek kızı. Ne yaparım babamsız. Allah'ım uzak tutsun o günleri hepimizden. Elbette hayatın gerçekleri bunun farkındayım ama Rabbim gecinden versin. Ne olur kıymetini bilelim annemizin babamızın, unutmayalım yarın bizlerde anne ve baba olacağız. Evet birkaç gündür bu tarz düşünceler içindeyim, birazcık mutsuzum. Sanırım babamı özledim. En yakın zamanda izin alıp babamın yanına gitmek istiyorum. Keşke okuyabilse şu an bu yazdıklarımı. 

Babacım seni çok seviyorum. Ne kadar şanslı bir kızım ben, senin gibi bir babaya sahibim. Eksik olma babacım, hayatımda hep var ol. İyi ki varsın...

Sevgiyle..