İÇ DÖKÜŞ - 3

Her geçen gün yeni bir şeyler fark ediyor insan hayatta ve her geçen gün bir şeylerden vazgeçiyor. Elde kalanlar mı daha değerli yoksa uçup gidenler mi sanırım hiçbir zaman emin olamayacağız. Bazen bile bile elinin tersiyle onu mutlu edecek şeyleri iter ya insan, anlamam hiç nedendir bu. Ahmaklık mı? Düşüncesizlik mi? Fevrilik mi? İnan hiç bilemiyorum ama ben zaman zaman yapıyorum bunu. Sonrasında üzülüyorum ancak gurur denen şeyden bol miktarda var sanırım bende. Meziyet olarak bahsetmiyorum bundan kötü bir şey olduğunun farkındayım. En kötü özelliklerimden biri de sanırım öfkeyle kalkıp zararla oturmam. Evet, zaman zaman yapıyorum bunu. Ama kimse mükemmel değil di mi? Kimsenin mükemmel olamamasını anlarım ama mükemmel olmadığı halde mükemmel gibi davranan insanları oldum olalı anlamamışımdır, anlayamam. Neden herkes mükemmel olmanın peşinde? Bu kadar zor mu mükemmel değilim ben demek? Bunu hiç değilse kendi kendine kabullenmek. Kimseyi kandırmaya gerek yok ama en acısı da insanın kendisini kandırması. Olmasını istediği bir hayata inandırıyor insan kendini, sonra da inandığı bu hayatta yaşadığını sanıyor ve gün geliyor gerçekler yüzüne çarpınca inanılmaz bir boşlukta hissediyor kendini. Ne kadar da meyilliyiz kendimizi kandırmaya.