MİM - 6 (BEN KÜÇÜKKEN)

Yazılarını beğenerek okuduğum deeptone mimlemişse davete icabet etmek gerek. :)

Başlığımız "ben küçükken" ve gerçekten şu an neler gelecek aklıma, neler yazacağım hiçbir fikrim yok. Doğaçlama bir yazı olacak, hadi bakalım hayırlısı :)

Ben küçükken deyince aklıma ilk gelen şey bisiklet oldu, sanmayın ki tüm çocukluğum bisiklet üstünde mahalle aralarında geçti... Aksine hiç bisikletim olmadı benim. Sanırım çocukluğuma dair içimde ukde kalan şeylerden biri de bisiklet. Evet, hiç bisikletim olmadı ve hala bisiklet sürmeyi bilmiyorum. Yan apartmanda benimle aynı yaşlarda bir kız çocuğu vardı, onu ve bisikletini içten içe hep kıskanırdım. Neden bisikletim olmadı bilmiyorum. Annem ve babam bisiklet alma gereksinimi duymamışlar bana sanırım, ben de istemeye çekinmişim heralde. :) 

Hiçbir zaman çok başarılı bir öğrenci olmadım. (bu hala geçerli :) ) Anı kurtarmak, dönemi kurtarmak, yılı kurtarmak yetti sanırım bana.

Okuma alışkanlığımı çocukluktan kazanmışım, annem sayesinde. :) Her gece uyumadan önce 15 dakika kadar bir kitap okuma zamanım vardı, kitap okur öyle okurdum. Bu da hala güncelliğini koruyan bir özellik. :)

Yaramaz bir çocuk değildim ama fazla konuşan bir çocuktum. Konuşmayı hep sevmişimdir. :)

Heidi, pokemon, powerrangers en sevdiğim çizgi dizilerdendi. İlkokulda teneffüslerde arkadaşlarımızla powerrangersçılık oynardık ve ben hep sarı renkli kız olurdum. :) 

Ruhsar, çılgın bediş, vahşi ve güzel de en sevdiğim dizilerdendi. :)

Beyaz showda o dönemler Beyazıt Öztürk'ün tiplemeleri olurdu ve ben en çok psikopatı severdim. :)

Geceleri tuvalete gitme bahanesiyle yataktan kalkıp tuvalette sanal bebeğimi beslerdim, sorumluluk sahibi bir insan olacağım o zamanlardan belliymiş. :)

Avuç içine basınca ağlayan, gülen, mama ve bir şey daha diyen bir bebeğim vardı, en sevdiğim oyuncaklarımdan biriydi kendileri. Bir de gazetelerin verdiği kartondan giysileri kesip yine kartondan bebeklere giydirdiğimiz şeyi (bir adı var mı onun hatırlayamadım) çok severdim. Tabii şimdiki gibi giysi giydirmece oyunları yoktu o zaman. :) Annemin verdiği artık kumaşlarla bebeklerime kıyafetler dikerdim. :)

Neyse efendim, ben böyle yazdıkça yazarım ama burada bitirsem iyi olacak. :) 

renkli kitap ve benim tatlı hikayem mimlediklerim olsun.

Mutlu haftasonları diliyorum.